Een Zwangere Kerst met X en Maria

2014 jaar geleden op de dag voor Kerst was Jozef de hele dag onderweg met zijn zwangere Maria. Precies 2014 jaar later ging M met zijn zwangere X op weg naar de Kerk om dat (en nog wat anders) te gedenken.

Niet dat ik ons met Jozef en Maria wil vergelijken, maar een lijdensweg was het wel. In Beijing zijn 4 Katholieke Kerken, de een nog verder weg dan de andere. De beoogde Kerst-mis was in een van de verste kerken. Tenminste dat dacht ik. Net als Jozef en Maria konden we niet terecht. Niet omdat we niet welkom waren (want in een Kerk is iedereen altijd welkom, zeker met Kerst). Maar omdat ik ons naar de verkeerde kerk had geleid. M was een beetje dom.

Maar in een andere kerk was nog wel een Kerst-mis in het Chinees. Dus wij daar naartoe. Maar net als de herbergen in de tijd van Jozef en Maria, was het stervensdruk. Als ik ergens een bloedhekel aan heb, is het wel aan mensenmassa's. (Ja, ik weet het: waarom ga ik dan in Beijing wonen??) X is als Chinese wel wat gewend. Dus die drumde vrolijk binnen, met een ietwat chagrijnige ik in haar kielzog. Maar moe werden we zo onderhand wel, allebei.

En toen sloeg het noodlot toe.
"Schat... ik voelde een soort steek in mijn buik".

Meteen doemen de meest rampzalige scenario's op in mijn hoofd. X op een anoniem, goor, openbaar toilet, badend in het baarmoederbloed, met ergens in de plas ronddobberend onze dode foetus. Jakkes. Er zijn leukere dingen die je kunt doen op Kerstavond.

Met een bezorgd gezicht grijp ik mijn mobieltje. Ik open WeChat en vraag mijn moeder of dit normaal is. Die weet het niet, want zelf heeft ze dit nooit gehad. Voor de zekerheid zet ik ook maar even snel een vraag op babybytes.nl.

X zelf is het voorval al weer snel vergeten en kletst zoals gewoonlijk honderduit met wie er toevallig maar haar pad kruist. Op haar manier stelt ze mij gerust: "Het is al voorbij hoor lieverd, ik voel me alleen een beetje alsof ik ongesteld word."

Ja nee dán is het goed! Ongesteld = afbraak van de eicel = geen kind, toch? Argh!!! Ik bedacht alvast hoe we het snelst naar een ziekenhuis zouden kunnen komen. Een taxi? En dan naar ons eigen ziekenhuis of hopen dat de chauffeur een ziekenhuis in de buurt weet?

Laat op de avond komen we thuis. X is behoorlijk uitgeput. Ik zet de computer aan en open internet. Op babybytes hebben al tien mensen geantwoord.

"Maak je geen zorgen, de baarmoeder is gewoon aan het groeien. Wij hebben dit allemaal. Wij weten precies wat X doormaakt. Verwen haar maar lekker, dat heeft ze nodig."

X heeft geluk dat ze zwanger is, want normaal weiger ik halsstarrig om toe te geven aan vrouwelijke samenspannerij. Maar nu is dat geen optie, want tegen zwangere vrouwen moet je nooit ingaan. In dit geval zijn er zelfs 10 zwangere vrouwen op internet plus mijn eigen zwangere X.

"Lieverd, ik moet een voetenbadje."
"Ja hoor schat. Jij krijgt een voetenbadje. Wat voor zeepje wil je erin?"

Uiteindelijk zegen Jozef en Maria doodmoe neer in het stro... en wij in ons eigen bed.